Calm Your Tits

Het zal je maar gebeuren dat je hart steeds op hol slaat, je trilt op je benen en van duizeligheid kun je niet meer kan blijven staan. Dat het zo erg wordt dat je meermalen naar het ziekenhuis moet worden vervoerd en dat de doktoren toch niet kunnen vinden wat er mis is. En dat je het vermoeden hebt dat het wel eens aan je borstvergroting kan liggen. Je besluit de implantaten te laten verwijderen en de klachten blijven vervolgens weg. Dat je hebt geleden aan wat wel de implantatenziekte wordt genoemd.

Het overkwam Jamie Crafoord, fotomodel, influencer en Tv-presentatrice. Ze is een platform op internet gestart met de titel Calm Your Tits. Ze vertelt daarop haar levensverhaal en hoe ze over deze schokkende gebeurtenissen heen probeert te komen. Ook roept ze op een petitie te ondertekenen, die erop gericht is procedures aan te scherpen bij het plaatsen van protheses.

Wat reportages in de media niet laten zien is wat het psychisch effect is van zulke heftige gebeurtenissen. Het betreft hier niet alleen het lichamelijk lijden, het geeft ook een dreun aan de stabiele beleving van je dagelijks bestaan. Al gauw ontstaat de vrees voor een levensbeëindigend scenario. Het maakt je zwak in hoe je je eigen functioneren beoordeelt. In contacten met anderen hoop je dat je hart niet weer zo gek begint te bonzen. Ben je duizelig dan wil je niet dat ze dit zien. En mogelijk vraag je je af of je de enige bent die zo onzeker aan het worden is. Lichamelijke klachten brengen niet zelden geestelijke klappen met zich mee.

Het is dan ook onterecht dat psychische aandoeningen in de maatschappij nogal eens anders worden beoordeeld dan lichamelijke handicaps. In vroeger tijden deed zelfs de term “aanstelleritis” de ronde. Kwam je niet flink en stoer over, dan was je een watje. Inmiddels weten we hoe anders het is. Dat kinderen op school aan faalangst kunnen lijden en naar de “praatdokter” gaan. Zij die een slechte opvoeding hebben gehad, daar vele jaren de gevolgen van kunnen ondervinden. En dat zelfs de meest stoere mannen en vrouwen die in het leger hebben gediend, terug kunnen komen met PTSS, als gevolg van wat ze hebben gezien.

Hoe wankel het evenwicht tussen het fysieke en geestelijke is blijkt uit het verhaal van Jamie Crafoord. Op jonge leeftijd beoordeelt ze haar borsten als te klein. Ondanks dat haar moeder blijft zeggen dat ze mooi is zoals ze is, besluit ze na haar twintigste levensjaar toch borstimplantaten te nemen, met alle desastreuze gevolgen van dien. Nu die zijn verwijderd wil ze dat de er strengere eisen worden gesteld aan de procedures, die voorafgaan aan een borstvergroting. Daarmee doet ze in feite een beroep op de medische sector. We leven in een tijd waarin gedacht wordt dat alles maakbaar is. In sommige gevallen is dat maar goed ook. Kan iemand echt niet verder met hoe hij of zij is bedeeld, is er psychisch of fysiek lijden, dan wordt de kwaliteit van leven daadwerkelijk vergroot als daar iets aan te doen is. Heel anders is het wanneer een modeverschijnsel bepaalt hoe je eruit ziet. Er is een ware industrie ontstaan als het gaat om plastische ingrepen. Een wereld van botox en andere fillers, implantaten, schaamlipreconstructies, tatoeages die worden aangebracht of juist verwijderd, het doorboren van allerhande lichaamsdelen met piercings tot aan de penisverlenging aan toe. Kortom, het is groot geld. Strengere procedures kunnen er toe leiden dat er in elk geval over nagedacht wordt of zoiets over een tiental jaren nog steeds gewenst is. Aan de andere kant is de zelfbeschikking over eigen lichaam een hoog goed.