Hij houdt oneindig veel van haar. Dat was eigenlijk al zo op het moment dat hij haar voor het eerst zag. En toch wil zij het niet altijd geloven. Niet omdat hij het nooit zegt, of er niet naar handelt, maar omdat de woorden niet resoneren met hoe zij over zichzelf denkt. Hoe kon hij nou zoveel van haar houden, als ze eigenlijk niet zo bijzonder was? Hoelang zou het nog duren voordat hij dat ook zou inzien?
Eigenlijk is ze vanaf het begin van de relatie op haar hoede geweest, zoekend en luisterend naar woorden of gedragingen waaruit zou blijken dat hij bij haar weg zou zijn. En niet omdat ze het niet goed samen hebben, of omdat ze wilde dat hij weg ging, maar omdat ze niet kon geloven dat hij voor altijd voor haar zou blijven kiezen.
Ze wil het wel geloven, heel graag zelfs, maar het lukt haar simpelweg niet. En ondanks dat er dus een heleboel liefde binnen de relatie is, is er ook voortdurend een gevoel van leegte van haar. Van angst en wantrouwen. En wat hij ook zou doen, het zou die leegte niet vullen. Het gevoel van onmacht bij hem om haar te bereiken met zijn liefde, en de angst om hem te verliezen bij haar, zorgde geregeld voor frictie.
Tijdens de therapie wordt de dynamiek duidelijker, maar daarmee wordt de onmacht en angst ook groter: want als ze zoveel van elkaar houden, hoe kan het dan dat het niet werkt?
Dan zegt zij ‘hij zei wel dat hij van je hield en dat je zijn poppetje was, maar daar dan je nooit op vertrouwen, want ook hij ging bij je weg.’ En toen was ze stil. Uit het niets sprak ze de zin uit die haar moeder haar zo vaak had gezegd nadat zij was verlaten door haar man. Jarenlang had ze moeten aanhoren hoe ze niet op de liefde van een man kon vertrouwen en juist niet wanneer er een overdaad van liefde wordt getoond.
En dat was precies wat ze nu al jaren deed: de woorden van haar moeder met volle overtuiging geloven. Maar daarmee ontnam ze zichzelf de kans om te ervaren hoe het was om een partner te hebben die onvoorwaardelijk van je houdt en bij je wil blijven. Haar moeder was verlaten door haar man, en dat had haar gebroken. Ze had haar dochter willen beschermen tegen eenzelfde pijn. Maar haar dochter voelde nu alleen maar de pijn van het niet kunnen voelen van de onvoorwaardelijke liefde van haar partner.
