Vaginisme: een gedeeld probleem.

Lieke was zo dapper om haar verhaal te delen met de rest van de wereld. Een onverwachte respons volgde: eentje van begrip en bewondering. Hoe is het daarna met Lieke gegaan?

‘Het is nu een aantal weken geleden sinds mijn verhaal op ilvy.com werd gepubliceerd. Ik wist niet dat het zo’n spannend moment zou zijn, wanneer dit persoonlijke en intieme verhaal ineens door iedereen te lezen was. Ik heb nooit een geheim gemaakt van mijn vaginisme, dus voor goede vrienden was het geen verrassing, maar voor een groot deel van mijn omgeving natuurlijk wel. Hoe zou het door hen worden opgepakt?

In de periode dat ik in therapie zat, heb ik veel geleerd over vaginisme en over seks in het algemeen. Ik wilde mijn eigen verhaal en ervaringen op papier zetten. Voor mezelf, maar juist ook voor andere vrouwen. Zelf kende ik niemand met het probleem. Althans, dat dacht ik. Dan valt ineens op hoe weinig we van ons seksleven met elkaar bespreken.

‘Het is ongelooflijk wat voor taboe erover heerst. zeker als je nagaat dat het niet vies, abnormaal of raar is.’

Het verhaal werd gedeeld op Facebook, Instagram en andere sociale media. En binnen mum van tijd werd het tientallen keren gedeeld en duizenden keren bekeken. Familieleden, oud-klasgenoten, zelfs docenten; iedereen zou mijn verhaal (en de details) lezen en dit intieme stukje van mij leren kennen.

Maar dit was het waard: ik was er klaar mee om zo vaak ‘Bah, wat is dat?’ als reactie te krijgen als ik het woord vaginisme noemde. Het is ongelooflijk wat voor taboe erover heerst. Zeker als je nagaat dat het niet vies, abnormaal of raar is.

Het gevoel alleen te zijn met dit probleem heb ik vaak genoeg gekend. Ergens wist ik wel dat er veel meer vrouwen moesten zijn die met vaginisme worstelen, maar waar verscholen zij zich dan? En hoe voelen zij zich? Inmiddels heb ik contact met zes vrouwen die precies weten hoe het voelt om vaginisme te hebben en vergelijkbare situaties meemaken. We hebben zelfs een groepsapp, waarin we onze verhalen, frustraties, trotse momenten en vragen kunnen delen. Dat geeft steun en bevestiging. Ik ben niet langer alleen!

‘Het blijft een onderwerp wat altijd emotie bij me oproept en dat is niet in elke situatie handig.’

Tot dusver zijn de reacties die ik heb gehad op het delen van mijn verhaal alleen maar positief geweest. Mensen vonden het bijzonder en waren begripvol. Ik word er regelmatig op aangesproken, maar heb niet het idee dat men mij sindsdien anders bekijkt. Wel doe ik er zelf bewust relatief luchtig over als iemand erover begint. Dat maakt het voor mezelf, maar ook voor de ander, makkelijker. Het blijft een onderwerp wat altijd emotie bij me oproept en dat is niet in elke situatie handig.

De drempel om een persoonlijk probleem als vaginisme op deze manier open te gooien, is hoog. En als het niet goed voelt, raad ik het ook niet aan. Maar houdt het niet helemaal voor jezelf, want daarmee wordt het probleem alleen maar groter. Zoek hulp, vertel je verhaal aan de mensen die dichtbij je staan. Of kom ook in de groepsapp.’