Een alom gevreesd gespreksonderwerp binnen onze maatschappij is pedofilie. En zoals ik ook altijd aangeef aan de leerlingen die ik les geef: ‘je mag alles vinden, en dat zal ik respecteren, maar ik wil wel weten waarom je het vindt ‘. Je moet dan wel weten waar je het over hebt. En omdat het zo’n beladen onderwerp is, weet ik dat sommige dit niet zullen lezen, maar toch wil ik jullie een aantal belangrijke dingen mee geven. Het onderwerp heeft mij namelijk altijd ontzettend geïntrigeerd, en vooral omdat ik in de praktijk zag dat er cliënten van mij schade opliepen door het verkeerde gebruik van woorden als pedofilie en pedoseksualiteit in een stigmatiserende maatschappij.
Het was dan ook een opluchting om eens bij een congres aanwezig te zijn, waarbij juist deze woorden zo duidelijk tegenover elkaar werden gezet, in plaats van naast elkaar.
60.000-180.000 mannen in Nederland hebben weleens seksuele gevoelens of verlangens voor kinderen, 15.000 handelt hier ook weleens naar (masturbatie bij fantasieën, kijken kinderporno), en 10% van deze laatste groep vormt een echt groot risico voor seksueel misbruik en herhalende incidenten.
Omdat er zo veel mannen zijn die hun hele leven hun best doen om niet te handelen naar hun seksuele voorkeur, terwijl jij en ik dat wel mogen, vind ik dat het in ieder geval helder moet zijn dat niet elke man die gevoelens heeft voor een kind grenzen overschrijdt. Iedereen mag vinden wat hij of zij wil, en seksueel contact tussen een volwassene en kind keur ik niet goed, maar ik kan wel het onderscheid maken tussen een gestoorde man die seksueel misbruik maakt van kinderen, en een man met pedofiele gevoelens.
Als we het over pedofilie hebben, hebben we het over (overwegend) mannen met emotionele en seksuele aantrekkingskracht tot kinderen onder de 13 jaar. Maar, let wel, hierbij is er enkel de interesse en voorkeur voor deze doelgroep. Het daadwerkelijk handelen naar deze aantrekkingskracht speelt hierbij geen rol. Deze groep weet namelijk hartstikke goed dat, ondanks dat het een aangeboren seksuele oriëntatie is, er sprake is van een door de maatschappij ongeaccepteerde aantrekkingskracht. De man moet hierbij overigens minstens 16 jaar zijn, met een leeftijdsverschil van minimaal 5 jaar met het kind.
We spreken over een pedofiele stoornis als er weleens of meerdere malen ook gehandeld wordt naar de seksuele aantrekkingskracht. In dit geval is er in bijna alle gevallen ook geen sprake van seksueel misbruik, of van kwade bedoelingen. Ook al klinkt dit als ondenkbaar in de oren van velen! De pedofiel ervaart gevoelens als schuld en schaamte, waarbij volgende incidenten meestal worden voorkomen. Deze groep vormen dan ook niet de hoge risicogroep en zijn bereid om te werken aan het accepteren van hun seksuele identiteit zonder dat er seksueel contact met kinderen is.
De hoge risicogroep is de groep van de pedoseksuelen. Pedoseksuelen zijn de (overwegend) mannen die seksueel misbruik maken van kinderen tot 13 jaar. Macht en dwang zijn hierbij aanwezig. Dit zijn zelden gezond functionerende mannen, maar veel vaker mannen met een antisociale persoonlijkheid, ernstige gedragsproblemen of andere psychopathologie. Hun gedrag heeft dan niets te maken met de gevoelens die ze koesteren voor het kind, maar is onderdeel van meer grensoverschrijdend gedrag. Dit zijn de mannen die we zien in de media. Dit zijn de mannen die de grens tussen pedofilie en pedoseksualiteit vervagen. Dit zijn de mannen waar zelfs ik soms een ongenuanceerde mening over heb.
