Het ultieme verraad

Het was tijdens een congres in het buitenland, dat hij met een andere vrouw zoende. Ietwat aangeslagen belde hij zijn vriendin op, diezelfde avond nog. Hij bood zijn excuses aan en vertelde dat hij in een vlaag van opwinding een andere vrouw heeft gezoend. Een collega, maar vanuit een ander land. Hij had haar niet eerder gezien. Ondanks dat het hem op dat moment heel veel deed, aanvankelijk eerst het belonende gevoel op de korte termijn, en daarna vrij snel het besef van de impact hiervan op zijn relatie, had hij niet kunnen bedenken dat hij vervolgens door de ogen van zijn vriendin alle geloofwaardigheid verloor. Eerst was zijn vriendin verdrietig, intens verdrietig. Daarna was ze boos en voelde ze zich verraadden. Ze had nooit bedacht dat hij dit zou kunnen doen, niet haar geliefde. Toch gebeurde het hem, toch kwam ook hij in de verleiding om een andere vrouw te zoenen. En doordat hij dit deed, verloor hij in een keer alle eigenschappen die hij in die 10 jaar ervoor had laten zien. Alle redenen waarom zij samen oud zouden worden, waren in het niets verdwenen. Het was bijna alsof al die 10 jaar ervoor er niet meer toe deden. Voor haar was dat tenminste zo, voor hem voelde het heel anders. Hij had zich laten mee slepen in een omgeving van nieuwe prikkels, sociale contacten, en een goed glas wijn. In zijn beleving zei het helemaal niets over zijn relatie, maar alles over dat ene moment en de vrijheid die hij daarin ervoer. Hij heeft nooit de intentie gehad om zijn vriendin te kwetsen of om te liegen, sterker nog, daarom belde hij direct daarna, omdat hij eerlijk wilde zijn. Maar hij was niet langer de eerlijke man, hij was de leugenaar. Hij was de man die niet vertrouwen was. Hij was de man die hun relatie had verloochend. Terwijl hij tot die avond nog de man was geweest waar ze zo op had kunnen steunen toen ze ziek was. De man die eigenhandig hun klushuis tot hun paradijs had omgetoverd. De man die haar ouders altijd had ondersteund als dat nodig was. De man die hard werkte zodat ze een vakantiehuisje konden aanschaffen. De man die elke ochtend de kinderen deed zodat zij kon uitslapen. De man die haar aan het lachen maakte. En de man die zij blind vertrouwde.

Hoe kan het toch dat die ene zoen als het ultieme verraad wordt gezien, waarbij alles wat hij was als man lijkt te zijn vergeten? En vindt zij dat echt zelf zo, dat die zoen het ultieme verraad is? Of is ze vooral bang voor de reacties van anderen als die horen dat ze ervoor heeft gekozen bij een man te blijven die met een ander heeft gezoend?