Het mag ook om jou draaien

Mag ik even met je praten?’ Als er een vraag is die de meeste mensen binnen een relatie spanning geeft, is het wel deze vraag. Als het vanuit mijn omgeving wordt gevraagd, ben ik alleen maar heel erg blij dat ze een beroep op me durven te doen. De moeder van een vriendinnetje wil met me praten. Ze weet niet wat ze met haar man aan moet. Ze voelt zich machteloos. Ze probeert hem te bereiken, maar hij verstaat haar niet. Ze probeert er alles aan te doen om te investeren in de relatie, maar ze weet niet wat hij nog meer van haar verwacht. En hij zegt het ook niet te weten.

Mijn vriendin is in de afgelopen 4 jaar door een rollercoaster gegaan waarin ernstige fysieke klachten werden opgevolgd door een hele rits aan mentale klachten. Al die tijd heeft haar man naast haar gestaan, en alle praktische dingen op zich genomen om hun gezin draaiende te houden.

En nu ineens een maand geleden escaleerde het. Nu ineens, terwijl het de afgelopen 6 maanden erg goed met haar ging. Ze kreeg weer wat last van haar fysieke klachten, en daarop snauwde hij naar haar. Hij kon het niet meer. En ze voelde het in al haar vezels. Het was weer zij die het had gedaan. Het was weer haar ziekte. En ze wist niet wat zij moest doen om nog beter te worden. Maar ze was ook boos op hem, want ze had in deze 4 jaar al zo verdomde hard gewerkt om ook voor hem weer een liefdevolle vrouw te kunnen zijn. De afgelopen maand bleven ze in ‘ik weet het niet’ en in discussies hangen.

Maar de escalatie lag helemaal niet aan haar. Ja, haar pijn had even iets getriggerd, maar het triggerde zijn trauma. Zijn onmacht. Zijn zoektocht in de afgelopen 4 jaar. Het had al die jaren om haar gedraaid en hij weet niet eens meer hoe het ook om zijn verdriet kon gaan. En dus was het makkelijker om het op haar te projecteren in plaats van te voelen wat het met hem deed. En nu dat het al even rustig is binnen hun relatie en haar gezondheid, was het haar pijn die hem opschrikte en hem van alles liet voelen.

We praten en bespreken dat ze hem een brief schrijft. Vanuit haar eigen ik, zonder verwijten naar hem. Dat ze van hem houdt, zich zorgen maakt en dat het nu eens om hem mag draaien. Ze schrijft hem zodat hij het op zijn tijd kan lezen en ze niet weer een eindeloze discussie hoeven te voeren waarin ze elkaar toch niet verstaan.

Tot haar verbazing wil hij de brief direct lezen als ze erover begint thuis. Hij valt haar niet af. Wijst de brief niet af. En staat open voor de dingen die ze benoemt. En ze voelt zich na 4 jaar eindelijk weer als een vrouw die voor haar man mag zorgen.