Polyamoreus, maar voor nu even niet.

Casimir heeft een relatie met Christien. Sinds kort hebben zij een stormachtige liefde. Voor Casimir is het nieuw dat hij daardoor tijdelijk geen behoefte heeft aan andere vriendinnen. Hij is eigenlijk al zijn hele leven lang polyamoor.

“Mijn ouders hadden al relaties met anderen, beiden op een heel verschillende manier. Mijn vader ging vreemd met zoveel mogelijk vrouwen. Hij schepte erover op tegenover zijn vrienden en loog tegen zijn vriendinnen. Mijn moeder deed dat in mijn ogen veel beter. Zij had verschillende relaties, met mannen en vrouwen, maar was daar open over. Ik heb van mijn vader geleerd dat ik het niet zo wilde als hij. Van mijn moeder zag ik dat haar manier ook de mijne was.

Al jong was ik seksueel actief, vanaf mijn 13e. Ik voegde me naar de wens van de ander om monogaam te zijn, maar had ook wel relaties met meisjes die ook wat met anderen hadden. Een tijd lang woonde ik met een jongen in een huis die met dezelfde vrouw als ik een relatie had. Ik ontdekte dat onze vriendin verschillende dingen haalde uit haar relatie met hem en uit de relatie met mij: bij hem kon ze haar moeilijke gevoelens kwijt, met mij kon ze heerlijk vrijen.

‘Ik voegde me naar de wens van de ander om monogaam te zijn.’

Toen ik 28 werd, wilde ik graag kinderen. Ik dacht dat dit alleen kon als je monogaam was en samenwoonde. Ik kreeg een relatie met een vrouw, we waren binnen een jaar getrouwd en zij werd zwanger. De relatie ging niet goed en ons seksleven stortte in na de geboorte van onze dochter. Mijn vrouw wilde niet dat ik anderen zag en ik ging uiteindelijk vreemd met iemand in eenzelfde situatie. Een vrouw die ik voor mijn werk in het buitenland tegenkwam. We waren smoorverliefd. Ik vertelde het mijn vrouw. Deze vrouw woonde in Italië. Met haar heb ik nu 12 jaar een relatie op afstand en we zien elkaar eens in de twee jaar een hele week. Intussen weet haar man het ook. Het is oké zo.

Ik ben inmiddels gescheiden en er kwamen nieuwe vriendinnen bij. Tot voor kort had ik naast deze Italiaanse nog vier vriendinnen: een collega die getrouwd was, een vriendin die vooral op vrouwen valt maar een kind met mij wilde en heeft gekregen, een die net gescheiden was en een vrouw die ik dan mijn hoofdrelatie noemde. Dat is veel, maar het ging goed. Deze vrouwen hadden ook andere relaties. Dat werkt het beste. Ik ben zelf niet jaloers.

‘Door de buitenwereld werd ik gezien als een man met een harem van vier.’

Door de buitenwereld werd ik gezien als een man met een harem van vier, hoewel ik dat niet zo zag, want mijn vriendinnen hadden zelf ook andere relaties. Er was een tijd dat ik het als mijn missie zag om mijn polyamorie uit te dragen. Daar ben ik later mee gestopt, toen ik merkte dat er soms geen begrip was of mensen zich ongemakkelijk voelden. Ik ben open als iemand me een vraag stelt, maar ik kom er niet meer zo uit mezelf mee. Mijn dochter van 14 heb ik het wel verteld. Ze kon me haar vragen stellen. Ik wil niet mijn eigen leven als norm stellen. Laat het haar zelf maar ontdekken.

Een tijdje terug ging het uit met mijn hoofdrelatie. We waren al zes jaar samen en de liefde was gewoon op. Op Tinder kwam ik Christien tegen. Polyamoreus, stond er bij haar profiel. Leuke foto, heel spannend. Ik stuurde gauw een berichtje en al snel kwamen we in contact.

Ze woonde dichtbij en ik nodigde haar uit in een cafe in de buurt. Het ging verschrikkelijk regenen en haar honden wilden niet verder lopen. Ze bleek voor mijn huis te staan. Vanaf het moment dat we elkaar verregend aankeken sloeg de vonk over. Wat een dame was dit! Eenmaal thuis en opgewarmd zoenden we. De volgende dag gingen we verder, all the way. Iets wat ik normaal nooit zo snel doe. Alles viel weg. Ik moest hier voor gaan. Ik heb dan wel veel ervaring met relaties, maar dit was toch wel heel nieuw en bijzonder.

 ‘Ik ben zo verliefd op een vrouw, ik heb jou nu niets te bieden.’

Het had effect op mijn andere relaties. De week erna zou ik met mijn Italiaanse vriendin doorbrengen, die ik na een lange tijd weer zou zien. We zaten op een mooi plekje in een romantisch appartement, maar toen we zouden gaan vrijen knapte er iets. Ik klapte dicht. Ik kon het niet.  ‘Ik ben zo verliefd op een vrouw, ik heb jou nu niets te bieden.’ Ze was teleurgesteld, gekwetst, maar ik kon niet anders. Het was een pijnlijke week.

Mijn andere vriendinnen heb ik ook gezegd hoe ik erin stond. De moeder van mijn jongste kind vond het wel prima, ze had iets van leedvermaak. ‘Verliefd, jij?!’ Mijn andere vriendin  zei eerst: ‘Geniet ervan, verliefd zijn is zo mooi.’ Later vond ze het toch moeilijk: het voelde als een afwijzing.

Mijn relatie met Christien is heftig en intens. Er was een tijd alleen maar mijn werk en haar, verder niets. De afgelopen maanden waren een rollercoaster en een marathon tegelijk. Ik ben aan heel veel niet toegekomen. Het begint net een beetje te luwen, ik begin weer wat beter te slapen. Ik vind het heel mooi en daarom kan ik me eraan overgeven.

Er zijn sindsdien geen andere dames geweest, alleen nog Christien. Ik heb nu weinig behoefte aan andere vrouwen, maar dat komt zeker wel weer terug. Tijd met een ander dan Christien zou voor mij nu verloren tijd zijn. Ik wil de relaties met mijn andere vriendinnen wel weer oppakken. De geschiedenis met hen wil ik niet weggooien. Ze zijn allemaal slim en leuk, ieder op hun eigen manier. Al deze vrouwen dragen bij aan mij, ik leer veel van ze. Maar voor nu ben ik even alleen van Christien.”

Pluk de liefde is een organisatie die zich inzet voor actuele kennis- en cultuurvorming rond liefde in meervoud. Zij organiseren thema avonden en andere activiteiten die leiden tot een gesprek, persoonlijke uitwisseling en nieuwe inzichten. Dit artikel is geschreven door Belle.