14 februari, elk jaar weer lopen we massaal warm voor de meest liefdevolle dag van het jaar. Een dag die in het teken staat van de liefde en houden van. Een dag waarin zovelen hun geliefde verrassen met een kaartje of een cadeautje. Een dag waarop de liefde voor zovelen wordt bevestigd of onthult. Een dag waarop hoop wordt gekoesterd en verwachtingen uitkomen.
Maar, naast het idyllische beeld van een Valentijn waarin onze liefde voor de ander vol overgave wordt ontvangen en waarin alle hoop waarheid blijkt te zijn, weet iedereen zich ook nog wel een Valentijnsdag te herinneren waarin niets minder waar was. Een onbeantwoorde liefde, een anoniem gebaar dat je wekenlang bezighield.
Naast alle mooie momenten waar Valentijn mee omringt wordt, is het juist ook een dag waarop mensen verdriet en teleurstelling ervaren. Liefdes blijven onbeantwoord en aan verwachtingen wordt voorbij gegaan. We beseffen ons dingen over onze eigen relatie en over vroegere liefdes.
En waarom eigenlijk? Waarom wordt er zoveel druk gelegd op die ene dag in het jaar. Kijkend naar de geschiedenis van Valentijnsdag, weet eigenlijk niemand over welke Valentijn het gaat en waarom deze dag in het teken van de liefde zou staan. Is het dan wel terecht dat deze dag zo’n emotionele lading heeft, of moeten we het gewoon als een enorme commerciële hit zien en de lading er wat vanaf halen?
Het fascineert me, dat de focus op Valentijnsdag zo ligt op de warmte, terwijl er juist op die dag ook zoveel leegte wordt ervaren. Eigenlijk is het een beetje hetzelfde als met de feestdagen in December: als je omringt wordt door liefdevolle mensen, kunnen het heerlijke momenten zijn. Maar zijn deze liefdevolle mensen er niet, dan duurt de maand December eindeloos lang. Nu is Valentijn gelukkig maar een dag, maar toch is het voor zovelen een bevestiging van de realiteit: het afwezig zijn van een grote liefde, ongelukkig zijn binnen een relatie, verwachtingen koesteren die enkel tot telleurstelling zullen leiden en het gemis van iets of iemand.
Voor een relatietherapeut is het lastig om te zien. Want aan de ene kant boeit het me, het verhaal van die mensen, en de helpende hand die je ze eventueel kan bieden. Aan de andere kant wil je juist als relatietherapeut dat anderen gelukkig zijn of zich in ieder geval in een veelbelovende situatie bevinden. En eerlijk is eerlijk; het hebben van een fijne, liefdevolle partner is ook heel waardevol en vaak prettiger dan wanneer je alleen of ongelukkig bent. Hoe goed je als relatietherapeut ook bent, dat is een waarheid waar je niet veel aan kan veranderen.
Ik ben een enorme romanticus, maar houd absoluut niet van verrassingen. Valentijnsdag zat altijd vol met hoop en frustratie bij het ontvangen van anonieme rozen of kaartjes. Gelukkig ben ik nu getrouwd met een man die zich onze trouwdag met moeite herinnert en die niet aan Valentijnsdag doet, maar wel op dagelijkse basis dat ene gebaar maakt waarmee al mijn verwachtingen uitkomen.
Geniet van de liefde die je wordt gegeven, maar verlies je zelf niet in de teleurstelling wanneer dit niet gebeurd op deze dag. Want dat is het simpelweg niet waard op die ene dag in het jaar waarop alles precies hetzelfde is als al die andere dagen.
Liefs.
